PIT 37 - transport w ramach pracowniczych kosztów uzyskania przychodu

Spis Treści:

1. Rozliczenie na skali podatkowej wg zasad Polskiego Ładu
2. Koszty uzyskania przychodu dla PIT 37 za 2023 r.
3. Pracownicze koszty uzyskania przychodu

Rozliczenie na skali podatkowej wg zasad Polskiego Ładu

W pierwszej kolejności wskazania wymaga, czym są koszty uzyskania przychodu w PIT-37. Podatnicy rozliczający się na tym formularzu są osobami, których dochody podlegają opodatkowaniu wg zasad ogólnych (na skali podatkowej). Jest to grupa, która w ramach Polskiego Ładu została obdarzona licznymi zmianami w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, również dodatkowymi preferencjami podatkowymi.

W rozliczeniu za 2023 r. mogą skorzystać z takich udogodnień jak np. podwyższona kwota wolna od podatku (do 30 000 zł dochodu), niższa zasadnicza stawka PIT (obniżka z 17 do 12 proc. PIT) czy ustalenie górnej granicy I progu podatkowego do kwoty 120 000 zł. Ponadto wielu podatników dodatkowo będzie mogła zastosowań szereg nowych zwolnień podmiotowych tj. ulga na powrót, ulga dla aktywnych zawodowo seniorów czy ulga 4+ (dla rodzin wielodzietnych).

Wyżej wyszczególnione aktualizacje rozliczeń PIT nie wykluczają możliwości zmniejszenia wartości podatku należnego poprzez uwzględnienie kosztów uzyskania przychodu.

Koszty uzyskania przychodu dla PIT 37 za 2023 r.

W pierwszym rzędzie należy naświetlić czym właściwie są koszty uzyskania przychodu i jaką rolę pełnią w rozliczeniu PIT-37. W przypadku podatników na zasadach ogólnych opodatkowaniu podlega dochód. Dochodem jest przychód pomniejszony o koszty jego uzyskania.

Powyższe prowadzi do oczywistego wniosku, że im większa wartość kosztów uzyskania przychodu, tym mniejszy dochód podlega opodatkowaniu.

Niestety, większość podatników rozliczających się na PIT-37 ma ograniczone pole manewru, co do powiększania wartości kosztów uzyskania przychodu.

Pracownicze koszty uzyskania przychodu

Najczęściej podatnicy składający PIT-37 są objęci tzw. pracowniczymi kosztami uzyskania przychodu. Zasadniczym przeznaczeniem tego elementu rachunku podatkowego było zrekompensowanie pracownikom nakładów finansowych poniesionych w związku z transportem do i z zakładu pracy. Mogłoby się wydawać, że pracownik dojeżdżający do pracy będzie mógł uwzględnić rzeczywistą wartość wydatków, jaką poniósł, aby realizować swoje obowiązki służbowe. Nic bardziej mylnego – ustawodawca dokonał, co prawda rozgraniczenia metody ustalania kosztów – pomiędzy osoby dojeżdżające z innej miejscowości, a pracowników mających zakład pracy w miejscowości zamieszkania – lecz rozgraniczenie to w żaden sposób nie przystaje do indywidualnej sytuacji podatnika. Pracownicze koszty uzyskania przychodu w zależności od miejsca zamieszkania podatnika przedstawiają się w następujący sposób:

• Osoba zatrudniona umowie o pracę (bądź w oparciu o stosunek pokrewny) pracująca w miejscowości zamieszkania – wartość miesięcznych kosztów uzyskania przychodu w takim przypadku wynosi 250 zł w skali miesiąca, co przekłada się na kwotę 3 000 zł rocznie. W sytuacji, gdy taki pracownik ma więcej niż jedną umowę o pracę, w ramach zeznania rocznego uwzględni do 4 500 zł kosztów uzyskania przychodu;
• Osoba zatrudniona umowie o pracę (bądź w oparciu o stosunek pokrewny) pracująca poza miejscowością zamieszkania – wartość miesięcznych kosztów uzyskania przychodu w takim przypadku wynosi 300 zł w skali miesiąca, co przekłada się na kwotę 3 600 zł rocznie. W sytuacji, gdy taki pracownik ma więcej niż jedną umowę o pracę, w ramach zeznania rocznego uwzględni do 5 400 zł kosztów uzyskania przychodu;